Oh , wat is het leven soms onverwacht mooi. Ik las in het blad "schrijven" dat er een nieuw boek
verschenen was 4 weken geleden. Dus in mei 2013. Geschreven door José Buschman. Zij is een historica en Couperuskenner. Zij publiceerde wel meerdere boeken over Louis Couperus.
En nu stappen we zomaar in de fascinerende wereld van Couperus door klassieke recepten uit het negentiende-eeuwse Den Haag , Indië en Italië. Je kunt de Vermouth americano zelf eens maken , waar hij zo graag aan nipte. Of maak eens heerlijke rijsttafel. Recepten uit het Italiaanse kookboek van Mevrouw Couperus-Baud, met daarin de lievelingsrecepten van haar man. De recepten worden gecombineerd met verrassende fragmenten uit zijn werk en schitterende foto's van bijzondere gerechten en locaties.
Deze foto hierboven heb ik zelf genomen nadat ik ten tweede male de overheerlijke tulband gemaakt had die voor op het boek staat. Couperus reisde veel en dronk onderweg ook graag zwarte thee of kamillethee. Ze namen voor onderweg een zilverentrekpotje mee en Japanse kopjes. Die staan ook mooi gefotografeerd in het boek en op de cover. Mijn moeder had ook zo'n soort servies dat nu toebehoord aan mijn zus. Gelukkig mocht ik enkele stukken lenen om deze foto te maken. Helemaal achter het kopje zie je het culinaire Couperus boek met de kopjes en daarvoor staan mijn geleende kopjes en de door mij gemaakte tulband.
Eerst citeer ik een stukje uit het boek.
Ter uwer verjaring.
Toen ik een kleine jongen was, waren verjaardagen mij zeer bizondere feestdagen, naar welke ik reeds maanden te voren uit zag. Je werd gefeliciteerd, je kreeg van grootpapa een rijksdaalder en van de ooms wel eens een gulden en je kreeg van je ouders en je broeders en zusters cadeautjes en dat alles was heerlijk. Maar een van de heerlijkte dingen van je verjaardag, dat was de tulband, die klassiek op die dagen-ook op de verjaardagen van broeders en zusters-verscheen met krentebollen en geraspte broodjes, aan het "koffie-drinken". Die tulband was altijd heel versch, zo vreeslijk versch, dat hij bijna niet te snijden was, dat hij kruimelde onder het mes van Mama en het stuk tulband dat je kreeg was iets zaligs; alleen was het vreeslijk jammer, dat het, omdat het zo verch was, versmolt in je mond, als of het niets was en het dus scheen of je wel den heelen tulband kon eten.
Tot zover een citaat uit het boek.
Nu het recept:
120 g bloem, 100 g boter, 100 gram suiker, 5 eieren, 100 gram gekonfijte oranjesnippers, 1 sinaasappel, 1/2 deciliter marasquin, snuf zout.
Bereiding: Verwarm de oven voor op 175 graden. Was de sinaasappel en rasp de schil. Snijd de oranjesnippers in kleine stukjes. Snijd de boter in hele kleine stukjes en meng ze door de gezeefde bloem. Splits de eieren. Klop de dooiers met 25 gram van de suiker en de sinaasappelrasp tot het mengsel bijna wit is en meng er dan de marasquin door. Klop de eiwitten stijf met een mespuntje zout en voor voorzichtig de overige 75 g suiker toe. Spatel het dooiermengsel erdoor en daarna het bloem-botermengsel. Spatel tot slot de oranjesnippers erdoor. Giet het beslag in een met boter ingevette en met bloem bestrooide tulbandvorm. Bak de tulband 25 tot 30 minuten in de voorverwarmde oven. Bestuif de tulband na afkoeling met poedersuiker.
