Ik heb vandaag niet uit het kookboek gekookt van Julia Child.
Ik wilde even stil staan bij het nare feit dat het morgen de laatste dag is dat wij een slager in het dorp hebben. Dit is diep tragisch, maar we beseffen dat nog niet goed. Ik ken alleen de vader en de zoon Willemsen. Maar toen ik 15 jaar geleden in IJzendijke kwam wonen was de zoon al aan het bewind. Hugo werd later een vriend.
De eerste woorden die ik ooit tegen hem sprak waren: "ik ben een klant", omdat ik geen idee had wat ik ging koken die dag en uitstel wilde voor mijn keuze.
Hij antwoorde "wat is er aan de hand?" Een eigenaardig gesprek. Helaas is Hugo vorig jaar gestorven en Veerle is nu genoodzaakt het bedrijf stop te zetten omdat ze geen slager kan krijgen.Ze staat al van haar 18 de jaar in de winkel. Altijd vriendelijk en in een goed humeur.Hugo iets wispelturiger maar heel vaak zingend te horen achter in de slagerij. Zat je om hulp verlegen, dan stond hij al bij je op de stoep.We missen hem vrezelijk en nu missen we Veerle en de slagerij en Hugo's vader Tonny. Een sombere dag voor IJzendijke.
Daar heb ik vanmiddag bij stil gestaan en foto's gezocht om enkele kaartjes met foto-collages te maken voor Veerle en de vader van Hugo.
En de medewerkers niet te vergeten die altijd klaar stonden voor haar.
Ik wens Veerle en haar zoon Duncan en vader Tonny alle goeds voor de toekomst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten