Crème caramel

Dit toetje staat niet in het boek van Julia Child. Deze keer zet ik het toch bij. Het is zo lekker en ook Frans en staat niet als zodanig in het kookboek. Zij heeft het wel over verschillende crèmes die eigenlijk gewone custard puddinkjes zijn.
Die hoeven ook niet allemaal in de oven, maar worden op een warmtebron als het ware stijf gemaakt.
Maar bij de crème caramel ben ik nu tot het uiterste gegaan. Gisteren heb ik hem 2 maal gemaakt , heb de aanrecht laten verstoppen omdat het iedere keer dunne smurrie werd en dus met water werd weggespoeld, zodat vanmorgen mijn man de boel ontstopppen moest en ook nog de halve keuken is gaan schoonmaken inclusief de deur van de oven.





De 2 dubbele ruiten zijn er uitgehaald en de 4 kanten grondig schoongemaakt zodat we tenminste kunnen zien dat het misgaat.Hij heeft hem ook weer in elkaar gezet. Daarna heb ik nog een keer de crème caramel gemaakt, nu alleen het ei met de mixer gedaan en daarna de warme melk er door geklopt met de garde. Foutttttttt..... ja ook daarin had mijn man gelijk. Het mag onder geen beding gaan schuimen.Na mijn derde mislukking is hij de cr1emes gaan maken en het was in een keer helemaal goed. Wat deed ik fout en hoe moet het dan wel....dat ga ik nu vertellen ...

Crème Caramel.

Voor 4 personen.
3 hele eieren
5 dl melk
80 g poedersuiker
15 suikerklontjes

Verwarm de oven voor tot 120 graden Celcius.

Beboter de kleine vuurvaste schaaltjes waar je ze in gaat storten.

Maak de caramel door de suikerklontjes heel zachtjes in de pan met dikke bodem te verwarmen.
Roer met een houten lepel continu door de suiker. Zet het vuur uit zodra de suiker mooi lichtbruin is en verdeel het dikke mengsel heel snel over de bakjes. Geeft niet wanneer de bodem niet overal bedekt is, dat gaat later in de oven vanzelf.

Nu komt het. Klop de eieren in een grote kom MET EEN GARDE!.Niet te overdreven, het mag niet gaan schuimen. Wanneer je voelt dat het een beetje lichte massa is , dan is het goed.Ondertussen moet je de melk met de poedersuiker verwarmen totdat het bijna kookt. Dan heel langzaam in een dun straaltje de hete melk bij het eimengsel doen en met een spatel of garde goed blijven roeren.Niet kloppen ! Dan schenk je dit mengsel in de bakjes over de caramel.

Zet nu deze bakjes in een ovenschaal en schenk op de bodem van de schaal wat water. Mag best tot de helft van de bakjes komen.Zo kunnen de bakjes au bain-marie 50 min. in de oven.

Daarna mogen ze eerst een poosje afkoelen. Het is dan een gladde massa waar je een beetje caramel doorheen ziet.
Daarna moeten ze zeker een uur in de koelkast.

Haal voor het opdienen het lemmet van een mes langs de randen van de bakjes om het toetje uit de vorm te storten op een schoteltje.
De caramel komt dan boven op de crème te liggen en dit moet je koud opdienen.

Bon appetit.

Na al ons schoonmaakwerk in de keuken was het even broodnodig om achter de computer te gaan uitrusten. Gisteren was de begrafenis van Harry Mulisch. Ik kon er toen helaas niet naar kijken en dat kon ik dan nu even doen.
De uitgever van Mulisch sprak liefdevol over hem, een Duitse uitgever ook, Marcel van Dam vertelde met een brok in zijn keel hoe het laatste moment was, dat hij nog even ontwaakte en hen aankeek en met de handen een bedank gebaar maakte naar hen.Heel ontroerend. Daarna vertelde een van zijn dochters een heel bijzonder moment van haar vader. n.l.toen haar kat van enkele verdiepingen hoog naar beneden viel en dood op straat lag durfde ze de kat geen kusje te geven. Hij ging toen op straat naast de kat liggen en kroop tegen het diertje aan om zijn laatste liefde aan hem te geven. Zucht....dat doet je wat. Hij trok zich niets aan van wat anderen zeiden maar wilde voor zijn dochter en voor de kat zijn liefde laten voelen.
Hij had respect voor de dieren. Over de hond in huis zei hij"hij is al totaal afhankelijk van ons, dus waarom nog meer macht uitoefenen op het dier en het nog erger maken". Heel mooi. Dat zeggen wij ook altijd. Nou, Adrie is daar nog consequenter in dan ik.
Het allerlaatste dat ze lieten zien waren de paarden in Friesland die daar na de overstroming op een droog stukje land op elkaar gepropt stonden en na 2 dagen dood vermoeid raakten. Ze zijn toen door enkele dappere meiden die op hun paarden de zee in liepen en zo de paarden hebben mee gelokt naar het vaste land. Ze waren gered en de tranen liepen Harry Mulisch over de kaken. Ja, bij wie was dat niet het geval! Maar hij had het er op zijn sterfbed nog over.Vandaar dat we die film nog eens zagen. Alles bij elkaar een liefdevolle man die mij in iedergeval erg geraakt heeft. Vanavond begin ik dan ook in "de pupil"